Nissan GT-R LBWK - Godzilla

Mając wskazać flagowy model dla Mini GT, od razu skierowałbym palec na Nissana GT-R (R35) we wszelkich wcieleniach.

Firma od niego zaczynała (wraz z Civikiem) i kontynuowała jego wydania bez dłuższej przerwy, w coraz to nowszych i bardziej interesujących konfiguracjach oraz malowaniach. Bo o nudzie ciężko mówić, gdy w obrębie jednego modelu dostajemy kilka różnych castów (a w jednym caście również odmienne wariacje).

Opisywana przeze mnie sztuka nosi numer wydania 145, powstała w kolaboracji Mini GT z Tarmakiem i wraz z drugim modelem (Huracan LBWK nr 146) trafiła do sprzedaży jedynie w blistrze (znanym z wydań Mijo Exclusive), bez edycji kartonikowej. Największym ficzerem wydania jest z pewnością niesamowity lakier (Magic Green), który stanowi delikatną odmianę kameleona - nie zmienia kolorów tak intensywnie jak moglibyśmy zakładać, mieni się barwami zieleni i akwamaryny. Ma w sobie zawarte skrzące w świetle drobinki, które w intensywnych promieniach słońca rozbłyskają niczym flesze. Kształty GT-R'a w pakiecie LBWK zostały doskonale oddane: poszerzane i nitowane nadwozie, spoiler, karbonowa maska i dodatkowe elementy, lotki, listwy itp. Model jest przez swoje odwzorowanie niezwykle spójny i przyjemny dla oka, nie jest prostą wariacją fabrycznej sztuki, a faktyczną kopią.

Jedyny element, który mógłbym wskazać jako nieidealny - koła. Jeśli chcielibyśmy replikować oryginał ze stuprocentową dokładnością, to nasz GT-R powinien siedzieć jeszcze niżej, a same koła znajdować się pod skosem(niewielkim, ale jednak).  Należy przy tym pamiętać, że umowność w tym elemencie jest podyktowana faktem, iż Mini GT mają przede wszystkim doskonale się toczyć (niczym Hot Wheels), więc kompromis był nieunikniony.

Model zrobił na mnie niesamowite wrażenie i nawet pomimo wysokiej (jak na Mini GT) ceny jest zakupem wg mnie wartym nadszarpnięcia portfela. Przede wszystkim lakierowanie stanowi tutaj o sile i jego wyjątkowości oraz usprawiedliwia chęć posiadania tegoż wydania.